Ustalenie granic wykonuje się wtedy, gdy nie były one nigdy wcześniej ustalane lub dokumentacja geodezyjna ze starostwa (PODGiK) jest niejednoznaczna lub jej nie ma. Niejednoznaczność może być spowodowana małą dokładnością zidentyfikowania punktów w terenie, np. W latach 70-tych granica była mierzona od krawędzi drogi. Dzisiaj nie jesteśmy już wskazać tej krawędzi drogi, zwłaszcza, jeśli była to droga gruntowa. Czyli nie ma od czego precyzyjnie odmierzyć wskazanej na szkicu z lat 70-tych miary do granicy działki. Teoretycznie można, ale błąd określenia tej granicy oscyluje ok. 1 metra lub więcej jeśli droga gruntowa zmieniła swój przebieg na przestrzeni lat...

Wyznaczenie punktów granicznych polega na wyznaczeniu punktów ujawnionych w ewidencji gruntów, czyli takich, które są w bazie danych EGiB i spełniających kryteria dokładnościowe, np. Błąd Położenia Punktu (BPP) = 0.00-0.10 lub 0.11-0.30m. Wyznaczanie punktów z innym BPP (0.31-0.60 lub 0.61-1.50 lub 1.51-3.00 lub powyżej 3.00m) mija się z celem, chociaż jest wyrok WSA, który nie widzi w tym nic złego...😁 Taka procedura wyznacza punkt, który był kiedyś zamierzony podczas pomiarów dla celów ewidencji gruntów, ale nie był ustalany.

Wznowienie znaków granicznych to procedura polegająca na odtworzeniu znaku granicznego, który kiedyś był zakopany w punkcie graniczny, ale został uszkodzony lub zniszczony. Skoro był zakopany, to znaczy, że granica działki była ustalona.

Jest jeszcze rozgraniczenie, ale jest to procedura administracyjna lub sądowa prowadzona przez wójta/burmistrza/prezydenta oraz przez sąd, ale przebiega podobnie, jak procedura ustalenia granic. Koszty są tylko wyższe.